Top der Toppen.

Wauw wauw wauw, de 23e was het dan zover. Een droom zou in vervulling gaan. Eerst had ik de vrijdag ervoor een afspraak met mijn gids (Diego), we zouden even door nemen wat we mee zouden nemen aan materiaal en aan voedsel. We hadden om 3 uur afgesproken en tot mijn grote verbazing stond hij mij zelfs op te wachten, iets wat zelden voor komt in Bolivia. We hadden meteen een geweldige klik, praten praten praten, enkel en alleen over BERGEN. Hij had natuurlijk meteen door dat het voor mij ook haast een passie geworden is. Ik vertelde hem over de vulkaan in Chile die ik met twee vrienden beklommen heb, en de trektocht in Fitz Roy, Patagonie Argentinie. Uiteindelijk afscheid van elkaar genomen met de afspraak dat we elkaar vannacht om 04:30 uur op deze plek zouden treffen om aan de tocht te beginnen.

Die avond had ik telefonsich contact met de derde persoon, een maat van de Fitness, maar die kon niet, met pijn in zijn stem vertelde hij me dat hij voor morgen ingepland was voor een zwaar examen!!!!!

Mijn tas stond al gereed, ben om 04:00 uur opgestaan, afscheid genomen van malemcita en Christopher, en ben met de taxi naar de aangegeven plaats gegaan. Ook nu weer, gedreven door passie en motivatie stonden we op tijd op het vertrekpunt. Vanuit daar hebben we een taxi genomen naar Quillacollo, en vanuit daar een bus richting Morochata! Echt ongelooflijk, het werd direct frisser omdat we de cordillera (bergketen), inreden. En we praten aan één stuk door, alsof we elkaar al jaren en jaren kenden! Hij was 23 dus van de zelfde leeftijd.(bijna).

We reden en reden voort, en het gebergte werd elke meter hoger en hoger, indrukwekkender, indiaanse dorpjes gleden aan ons voorbij. En we bleven maar praten over ervaringen, hij had bijvoorbeeld een geweldig verhaal over de helse beklimming van de Vulkaan Sajama, de hoogste top van Bolivia, (6542 m hoog).

Tot we na een uur of 2 gereden te hebben aan kwamen bij ons vertrekpunt. We stapten uit, haalden de backpacks uit de vrachtruimte en keken rond. Ow man, Diego, wat een gebied joh, echt indrukwekkend, hoge toppen kwamen aan alle kanten uit de bergkammen oprijzen. En de hoogste van deze allemaal was ons doel.

We liepen aan met volle bepakking op de rug, langs rivierstroompjes, langs kleine watervalletjes, door de lucht begonnen de adelaars aan hun eerste vlucht van de dag. We kwamen langs geweldig mooie meren, met een kleur blauw dat niet op de foto vast te leggen valt. Vanaf dit punt is de ´Cerro Tunari´ nog niet in zicht, er liggen nog andere toppen voor hem. op een gegeven moment staan we stil, op een plek waar we over de valei heen keken, en Diego zegt: heb je weleens het geluid van een Condor gehoord als ze vlak over je hoofd komt scheren???, ik zeg nee, ik heb wel verschillende Condors gezien maar nooit zo dicht bij. En exact op dat moment (geloof me of niet), komt er een paartje over onze hoofden gescheerd, en zo laag dat ik het geluid kon horen, zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz, het geluid van de wind dat langs de gigantische veren van de grootste roofvogel ter wereld scheerd. We gaven elkaar een geweldige knuffel van blijdschap, alsof GOD er mee speelde, hij had al jaren geen Condor meer gezien in dit gebied!!!!!!!!!!!!!!!

We kwamen, na nog een aantal andere mooie meren gezien te hebben, aan bij ons basiskamp. Nou lezers, op de foto is het mooi, maar in werkelijkheid is het nog veel indrukwekkender. deze berg op de achtergrond is overigens niet de ´Cerro Tunari´, het is een andere, de ´Huayna Tunari´. Hier hebben we een broodje gegeten, de tent opgezet, en ons klaargemaakt voor de beklimming. Hier kwamen er al groepen lamas nieuwschierig kijken wat er aan de hand was!

Heerlijk om dan aan te lopen zonder bepakking! Alleen mijn verrekijker (bedankt pap werkt geweldig), en een bidon met water.

Wat heel erg interressant is om te vertellen is dat het hele gebied, bezaaid is met fossielen, uit de tijd dat alles hier zee was. Ik heb 2 kleintjes mee genomen als bewijs!

Tot aan de punt kun je ze vinden!
Na weer zo´n twee uur geklommen te hebben kwamen we aan bij een soort mirador (uitzichtpunt), en wat had ik een ongelooflijk geluk, dit was mijn dag, het was zo helder dat we de Illimani 6439 m, hebben zien liggen in de Cordillera Real in La Paz!!!! Wat een plaatje!!!!
Een klein stukje verder omhoog, kwamen we aan bij sneeuw, sneeuw die al 4 weken geleden gevallen is, en voor het grootste gedeelte weggesmolten was, we zitten niet meer in het regenseizoen, dus ook sneeuw word nu schaarser! Toch nog, na 3 jaar een sneeuwbal kunnen gooien!!!

Nog tien minuten vanuit hier en we zijn op de top!

Verder en verder geklauterd, over grote rotsen met fossielen, totdat, ja echt waar, ik stond op de top!!!!!! Op de hoogste top van het uitgestrekte gebied, de Cordillera del Tunari, de uitlopers van de Andes! Het was een geweldig voldaan gevoel, eindelijk, waar ik het al zo lang over heb, waar Malem af en toe helemaal gek van werd (en misschien bart en jeroen ook wel, dat ik zo lang over deze berg heb gepraat)!!!!

Haha Malem zei: remy, ik ben blij dat je hem nu eindelijk gaat beklimmen, dan hou je eindelijk es op over die berg!!!!! (met een grote knipoog).

Vanuit hierboven hadden we ook prachtig uitzicht over de Falso Tunari, de andere lagere punt van de berg! Ook ver in de verte hebben we de Vulkaan Sajama zien liggen. Wat een uitzicht, wat een hoogte, boven de wolken!!!

De afdaling was zo gebeurd en zijn we naar de tent teruggekeerd! Na weer uren geweldig gepraat te hebben met een nieuwe vriend, begon het!!!

De zon ging onder en de temperatuur daalde ongelooflijk! Het werd echt KOUD, een kou die ik in Patagonie niet gevoeld heb. Ik had een thermobroek aan en een gewone broek, muts, twee truien, maar KOUD!!! Met cocablaadjes in de mond stonden we buiten de tent te dansen en te springen om maar warm te blijven. We hebben een heerlijke soep klaargemaakt op het gasbrandertje, en zijn de slaapzak ingekropen. Met alle kleding aan!!! Ik heb niet zo goed geslapen, mijn slaapzak was niet voldoende warm, de volgende ochtend werd ik wakker. Mijn backpack had IN de tent gelegen en op de tas vond ik een stukje IJS!!!

Toen aan de terugtocht begonnen, een andere route, mooi, langs een mooie waterval en honderden lamas! Bij de weg probeerden we mee te liften maar de autos wilden ons niet mee nemen. Op een gegeven moment liepen we in de wolken, koude wind in ons gezicht.

Totdat na een flink stuk gelopen te hebben er een bus aan kwam, een vriend van Diego was de Chauffeur, hij stopte. De bus zat propvol boeren met monden vol Cocablaadjes. Dus de enige oplossing, zittend op het dak van de bus!!!!!

GE-WEL-DIG, zaten we daar door dat mooie gebied op het dak van de bus, beetje koud, maar dat gaf niks natuurlijk. Toen we bij een dorpje aankwamen stopte de bus, het hulpje van de Chauffeur stapt uit en zegt ons: als we langs de politiepost komen moeten jullie ff plat op je rug gaan liggen, zodat ze jullie vanaf beneden niet zien!!!! En we reden weer aan......BOLIVIA WAUW!!!!!!!

Zo kwamen we aan in Quilacollo waar we vertrokken waren, en hebben een trufi naar huis genomen. We hebben allebei een geweldige tocht gehad!!! Gracias Diego, nos vemos pronto ya!!!!!

Bolivia, ik hou van jouw........ elke dag meer..............................


P.s Ow wat was ik blij Christopher en Malem weer een lekkere warme knuffel te kunnen geven!!!!! ................Familie en Vrienden, we zien elkaar snel in JUNI... tot dan.....

Remy.